تاثیر تغذیه در درمان لکنت

ارتباط تغذیه و لکنت

ارتباط بین رزیم غذایی  و لکنت به طور سیستماتیک هیچگاه بررسی نشده است. تئوریهای مختلفی در مورد نقش متابولیسم مس و تیامین(ویتامینB!) و تاثیر ان بر لکنت وجود دارد.از انجاییکه لکنت به صورت محدودیت رشد در مهارتهای حرکتی گفتار تعریف مشود و نوروترانسمیتر دوپامین که از Basal ganglion( عقده های قاعده ای مغز) ترشح می گردد در بهبود مهارتهای سیستم حرکتی و نظم دهی رفتار نقش دارد و با توجه به اختلال در زمان بندی بازال گانگلیون در گفتار حین لکنت، میتوان به ارتباط لکنت و دوپامین پی برد. از سویی مشخص شده است که افزایش دوپامین به افزایش اضطراب در افراد غیر لکنتی نیز منجر شده است. که این افزایش اضطراب در فرد دارای لکنت می تواند سبب تشدید لکنت ی گردد. تیامین یا همان ویتامین B1 نیز در عملکرد نورولوزیک و متابولیسم مغز نقش دارد. در این تحقیق که از نوع دوسوکور میباشد به بررسی ارتباط میزان مس و تیامین پرداخته شده است. 19 فرد دارای لکنت 20-51سال در 9هفته بررسی شدند. در این افراد خودارزیابی روانی و وضعیت خلق بررسی شدند. بعد از دوهفته  افراد 4هفته مکمل های تیامین و مس مصرف کردند و بعد از ان از سایر مکمل ها استفاده گردید تا اثر تلقین حذف گردد. نتیجه بدست امده نشان داد که مس و تیامین تاثیر زیادی روی لکنت نداشت (با ارزیابی های فردی و رسمی) اما بین خلق و روانی ارتباط معنی دار بود. یعنی در این افراد با مصرف این مکمل ها  خلق ارامتر شده و از اضطراب کاسته شده و به این دلیل کاهش لکنت داشته اند. مقاله کامل این تحقیق در Jurnal fluency disordersموجود است

تاکنون نتایج تحقیقاتی از این قبیل نتوانسته با قاطعیت در مورد نقش تغذیه در کاهش لکنت حرفی بزند و با این وصف هرگونه درمانی از این طریق ثابت شده نخواهد بود.  با این توصیف مراجعه به مراکز گفتاردرمانی در حال حاضر باوجود طولانی تر بودن پروسه درمانی ان بهترین و علمی ترین روش برای درمان و بهبود اختلال لکنت میباشد

مرکز گفتاردرمانی پویش کرج: کرج سه راه گوهردشت ولیعصر4 پلاک22 واحد5

تلفن [phone]