الف) اختلالات پایدار در #ارتباط_اجتماعی و #تعامل اجتماعی در جمعهای مختلف بشرح زیرکه یا اکنون وجود دارد یا وجود داشته است (مثالها توضیحی هستند و جامع نیستند): 1) نقص در #رفتارهای متقابل اجتماعی و #عاطفی از دیدگاه اجتماعی غیرنرمال بوده و از عدم موفقیت در تداوم و توالی مکالمات گرفته تا کاهش باشترک گذاشتن علایق، عواطف یا عدم موفقیت برای آغاز یا جواب مناسب به تعاملات اجتماعی
2) اختلال در رفتارهای ارتباطی غیرکلامی مورد استفاده در تعاملات اجتماعی بطور مثال از ارتباطات کلامی و غیرکلامی یکپارچه ضعیف گرفته تا مشکل در #ارتباط_چشمی و زبان بدنی یا نقص درک یا استفاده #ژستها و حتی عدم وجود #بیان_چهره ای و ارتباط غیرکلامی
3) نقص در گسترش، حفظ و ادراک برقراری ارتباط از مشکلات تطابق رفتاری مناسب در بافتهای متنوع اجتماعی گرفته تا اختلال در بیان بازیهای خیالی و دوست یابی وحتی عدم علاقه به همسنان
ب) محدودیت، الگوهای تکراری در رفتار، علایق، یا فعالیتهایی که حداقل در دو مورد از موارد زیر نشان داده میشود، در حال حاضر وجود دارند یا وجود داشته اند( مثالها توضیحی هستند نه دقیق)
1) حرکات بدنی تکراری یا #کلیشه ای، استفاده از ابزارها یا #گفتار ( حرکات کلیشه ای ساده، به خط چیدن اسباب بازیها، چرخاندن وسایل، #اکولیلیا، عبارات خاصه تفکر خود فرد)
2) اصرار بر همسانی، عادت های معمول به #چسبندگیهای غیرمنعطف، یا الگوهای سنتی یا رفتارهای غیرکلامی کلامی ( با کوچکترین تغییر شدیدا رنجور میشوند، مشکل در نقل و انتقال، الگوهای فکری سخت و غیر قابل انعطاف، احوالپرسیهای سنتی، نیاز به انجام کارهای معمول یا خوردن غذای ثابت هر روز)
3) شدیدا محدودشده، علایق ثابت که بصورت غیرنرمال و شدید رویش متمرکز میشوند ( چسبندگی شدید یا مشغولیت با یک وسیله غیرمعمول، افراط در حاشیه پردازی یا پرزوریت کردن علاقمندیهایش)
4) بیش یا کم فعالی براساس ورودیهای حس ها یا علاقمندیهای غیرمعمول در تحریکات #حسی گرفتن از محیط ( ظاهرا متفاوت در حس دما/ درد، پاسخهای غیرعادی به صداها و بافتهای خاص، افراط در بو کردن یا لمس وسایل، مجذوب بینایی نور یا حرکت)
تغییر عمده دیگری که در در حوزه اختلال طیف اوتیسم ایجاد شده است این است که DSM-5 بر خلاف DSM-4، معیارهای لازم برای تشخیص اوتیسم را در دو حوزه کلی نقص در ارتباط و تعامل اجتماعی و رفتارها، علائق و فعالیت های محدود و تکراری معرفی کرده است. همان طور که مشهود است DSM-5، معیار های نقص در تعامل اجتماعی و ارتباط اجتماعی را با هم ترکیب کرده است. منطق پشت پرده این تغییر و تحول این است که در مردم عادی، بین نقص در مهارت های اجتماعی و نقص در مهارت های ارتباطی، ضریب همبستگی متوسط وجود دارد، در حالی که در نمونه های آماری کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، بین مهارت های اجتماعی و مهارت های ارتباطی، ضریب همبستگی بسیار بالا مشاهده می شود. به همین دلیل DSM-5 این دو معیار را با هم ترکیب کرده است.
سطح شدت برای اختلال طیف اوتیسم، روی یک پیوستار تعیین می شود و درجه نقص برای مشکلات موجود در ارتباط اجتماعی و برای رفتارها، علائق و فعالیت های محدود و تکراری به صورت جداگانه در نظر گرفته می شوند. DSM-5 سه سطح شدت برای اختلال طیف اوتیسم معرفی کرده است:
سطح 1: نیازمند به حمایت
سطح 2: نیازمند به حمایت زیاد سطح 3: نیازمند به حمایت بسیار زیاد.
بخش دوم از #معیارهای #تشخیصی اختلال طیف #اوتیسم:
ج) شروع علایم در دوره اولیه رشد باید مشاهده شود ( اختلالات شاید تا زمانی که ارتباط اجتماعی نیاز به ظرفیتهای بیشتری داشته باشد بروز ننماید ویا با استراتژیهای آموزشی در دورهای بعدی زندگی پوشانده شود)
د) علایم منجر به نقص بارز بالینی در حیطه های کارکرد اجتماعی، شغلی و ... شود
ه) این مشکلات با تاخیرهای محیطی-ژنتیکی رشدی یا کم توانی ذهنی قابل توجیه نباشند (اختلالات رشدی ذهنی). خیلی اوقات اختلالات ذهنی و اوتیسم با هم رخ میدهند. برای تشخیص وجود کم توانی ذهنی و طیف اوتیسم بصورت همزمان، ارتباط اجتماعی باید در سطح پایین تر از حد انتظار سطح رشد عمومی باشد.
نکته: افرادی که براساس DSM 4 تشخیص قطعی اختلال اوتیستیک، اختلال آسپرگر یا اختلالات نافذ رشد (PDD-nos) گرفته اند باید در DSM 5 تشخیص اختلال طیف اوتیسم (ASD) بگیرند. افرادی با نقایص مشخص در ارتباط اجتماعی، که علایم در معیارهای تشخیصی اختلال طیف اوتیسم وجود نداشته باشند ، باید درخصوص اختلال ارتباط اجتماعی (پراگماتیک) بررسی و ارزیابی شود.
کرج سه راه گوهر دشت بین پل سه راه و میدان سپاه ولیعصر4 پلاک22واحد5گفتاردرمانی پویش
02632708298
د